XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

b) ll eta ñ euskara idatzitik baztertzea behar ez den zailtasuna ezartzea dela.

Horrela, Zenbait Euskaltzaindikok eginiko gutuna delakoan (ik. Euskera XXII,1977,208, o,): . Eta Batzar honetara aurkeztu den Euskeraren gaurko egoera dala-ta agerpena delakoan .

2.2.1. Lehenik esan behar dena zera da, Arantzazuko gomendioak ez dituela, oraintxe azaldu dugunez, , /i/ batek eragindakoa bustiduraren ondoriozkoa ez badira.

Hain zuzen, aipatu berri diren bi txostenen hildotik-edo doan eskatzen denean, arrazoi bezala iparraldeko izenetan ere asko sartuak daudela frogatzeko ematen diren adibide guztiak, Euskaltzaindiak ll eta ñ-z idazteko gomendatzen dituenetakoak dira: Urruña, Bithiriñe, Peillen, izarño, Urdiñarbe.

Dena dela, ll eta ñ- ren delako galerari dagokienez lehenik esan behar dena zera da, Arantzazuko txostena ortografiaz ari dela, hau da, hitzen idazkeraz eta ez inolaz ere hitzen ebakieraz.

Izan ere, horrela irakurtzen dugu Mitxelenaren delako txosten horretan bertan: , eta orobat Villasante (ik. Euskera XXII,1977,220 o.): .

Are gehiago, egunen batean Euskaltzaindiak euskara batuaren ebakieraren arazoari ekin beharko dio.

Gure ustez gomendatu beharko luken ebakiera n eta l horiek bustitzen dituena izan beharko litzateke, eta horrekin ez dugu uste batasunaren izpiritutik at aurkitzen garenik.